Skip to content Skip to footer

Historia Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Loretańskiej

Historia Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Loretańskiej 24.02

Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Loretańskiej powstało 31 lipca 1920 r. Założycielem zgromadzenia jest bł. ks. Ignacy Kłopotowski, ówczesny dziekan praski i proboszcz parafii Matki Bożej Loretańskiej w Warszawie.

Początkowo loretanki stanowiły związek religijny posiadający ustną aprobatę arcybiskupa warszawskiego, Aleksandra Kakowskiego. Kanoniczna erekcja zgromadzenia nastąpiła 19 maja 1928 r. W ten sposób powstało Pobożne Stowarzyszenie Sióstr Loretanek. Po drugiej wojnie światowej, w 1949 r., loretanki stały się zgromadzeniem zakonnym na prawie diecezjalnym, zaś 24 maja 1971 r. uzyskały dekret pochwalny i zatwierdzenie Stolicy Apostolskiej.

PRACA WYDAWNICZA

Głównym zadaniem apostolskim wspólnoty, która w swej duchowości miała wzorować się na Matce Najświętszej, była praca wydawnicza. W pierwszych latach istnienia zgromadzenia wiązała się ona ściśle z działalnością wydawniczą Założyciela – ks. I. Kłopotowskiego. Siostry pracowały w jego drukarni mieszczącej się w Warszawie przy Krakowskim Przedmieściu 71. Pełniły funkcje zecerek, introligatorek, prowadziły kolportaż wydawanych książek i broszur.

W 1927 r. w Warszawie przy ulicy Tamka 46 powstała Drukarnia Loretańska, pod kierownictwem s. Antoniny Bartkowiak. Siostry drukowały miesięczniki „Kółko Różańcowe” i „Głos Kapłański”, redagowane przez ks. Kłopotowskiego, który decydował o programie wydawnictwa i jakości ukazujących się publikacji. Pełne usamodzielnienie Wydawnictwa Sióstr Loretanek nastąpiło dopiero po śmierci ks. Kłopotowskiego w 1931 r.

W grudniu 1931 r. wszystkie działy wydawniczo-drukarskie zostały przeniesione do nowo wyremontowanego budynku przy ul. Sierakowskiego 6 w Warszawie. Dom ten stał się też siedzibą zarządu generalnego. Do drugiej wojny światowej zgromadzenie posiadało trzy duże placówki – dwie w Warszawie oraz w Loretto. Po wojnie otwierano placówki parafialne, bowiem komunistyczny rząd usiłował pozbawić siostry najważniejszego dzieła wydawniczego. Dzięki różnym zabiegom władz zgromadzenia wydawnictwo z drukarnią pozostało własnością loretanek

Na jagodach (s. Mechtylda, s. Aniceta, kuzynka s. Anicety Danuta Borowska, s. Alfonsa, s. Krystyna i s. Januaria)

W małej drukarni s. Monika (i postulantka późniejsza s. Vianeja – wystąpiła) rok 1969

LORETTO I INNE FORMY APOSTOLSTWA

Obok pracy wydawniczej siostry loretanki prowadziły również inne formy apostolatu. Zgromadzenie utrzymywało ochronki, przedszkola, organizowało bezpłatne kolonie letnie dla dzieci z ubogich rodzin, prowadziło działalność charytatywną. Pierwsze loretanki pracowały w ochronce na Bródnie przy ul. Nadwiślańskiej 21. W 1925 r. została otwarta druga ochronka przy ul. Stalowej na Pradze, którą jednak siostry prowadziły przez krótki okres czasu.

W roku 1928 zgromadzenie zaczęło organizować kolonie letnie w Loretto, posiadłości nad rzeką Liwiec zakupionej przez Założyciela. Każdego roku uczestniczyło w nich do czterystu dzieci z rodzin robotniczych z warszawskiej  Pragi oraz Bródna, z Radzymina, a także ze Śląska. Tę działalność loretanki prowadziły we współpracy z warszawskim Związkiem Opieki nad Dziećmi Kresów Zachodnich i kontynuowały ją przez cały okres międzywojenny.

W 1930 r. zgromadzenie otworzyło w Loretto (dawnej Ossówce) placówkę dobroczynną dla ubogich dzieci i starców oraz szkołę kroju i szycia dla okolicznych dziewcząt.

Przez 50 lat terenem oddziaływania apostolskiego pozostawała jedynie Polska. W roku 1972 siostry loretanki wyszły poza granice Ojczyzny, obejmując swoim oddziaływaniem inne kraje Europy. Obecnie nadal zgromadzenie ma przeważającą liczbę placówek w Polsce, ale apostołuje we Włoszech (Pessano i Bergamo), Rosji (Soczi), Ukrainie (Bracław), Rumunii (Baia Mare), USA (Chicago) oraz Afryce (Tanzania). Apostolstwo słowem drukowanym prowadzą siostry również w Pessano, Baia Mare i Bracławiu. Przez 70 lat tworzyły zgromadzenie wyłącznie dziewczęta polskie, zaś od roku 1991 zaczęły wstępować dziewczęta z Rumunii, Ukrainy, Rosji i Ameryki. Obecnie jesteśmy wspólnotą międzynarodową.

MODLITWA

Siostry loretanki to córki Matki Bożej, jak to określił bł. ks. I. Kłopotowski, a podstawowym ich zadaniem – to modlitwa. Każdy dzień rozpoczynają, wielbiąc Boga Psalmami oraz Eucharystią. W ciągu dnia jest miejsce na medytację, różaniec i Lectio divina, by coraz lepiej poznawać zamysł Boga wobec świata i każdego z nas. Przez podejmowaną pracę usiłują pomóc ludziom spotkać Chrystusa. Siostry pracują w wydawnictwie i drukarni, aby ludziom dostarczać katolickie czasopisma i dobrą książkę. Prowadzą przedszkola i wchodzą do szkół, by poprzez żywe słowo przybliżać dzieciom Ewangelię. Służą osobom starszym i chorym w domach opieki, organizują rekolekcje o różnej tematyce, a także wykonują wiele innych prac służebnych.

W Polsce, poza Warszawą, istotnym miejscem apostolstwa jest Loretto. Miejsce to zakupił w 1928 r. bł. ks. I. Kłopotowski i tu zaszczepił kult Matki Bożej. Obecnie Loretto jest ośrodkiem duchowości. Do sanktuarium ściągają liczni pielgrzymi, a wiele grup (dorosłych, młodzieży i dzieci) odprawia swoje rekolekcje. Tu od 1960 r. mieści się też nowicjat sióstr loretanek, gdzie każdego roku grupa nowych dziewcząt przygotowuje się do życia zakonnego. Wielokrotnie da się słyszeć stwierdzenie, że Loretto to miejsce, gdzie Bóg sam wchodzi do duszy człowieka, gdzie Bogiem się oddycha. Tu też znajduje się grób Fundatora oraz cmentarz, na którym spoczywają wszystkie siostry loretanki, które Pan odwołał do wieczności.

Bp Jerzy Modzelewski z siostrami seniorkami (lata 1972-1976) ( s. Weronika, s. Maura, s. Benigna , s. ?, s. Dominika, s. Bernarda, s. Gertruda, s. Amanda, s. Joanna, s. Katarzyna, s. Teresa, s. Salomea, s. Celestyna, na dole: matka Cherubina, bp Jerzy, s. Gabriela, s. Alfonsa)

Matka Zofia na audiencji prywatnej u Papieża JPII w Rzymie 1983

Z Prymasem kard. S. Wyszyńskim w Sali domu generalnego – 22 sierpień 1970 r

S. Edmunda z s. Bolesława i postulantkami w drukarni 1971 r.

Dawna zecernia 1954.

S. Daria Lewczuk z s. Ignacja Gniado w zecerni (około 1970 r)

MARYJA I EUCHARYSTIA

Błogosławiony ks. I. Kłopotowski był wielkim czcicielem Eucharystii i Maryi. Tę duchowość usiłują podtrzymać i rozwijać siostry loretanki. Cóż więcej można dać Bogu i ludziom niż każdego dnia złączyć się z Ofiarą Chrystusa podczas Mszy Świętej i błagać za ludźmi potrzebującymi, przedkładać Bogu ból i nędzę człowieka. Cóż może dać większe szczęście niż z wiarą niesiona pomoc staruszce i przybliżanie dziecku miłości Boga. Maryja jest Matką i Mistrzynią każdej siostry loretanki. Kaplice sióstr posiadają figurę Madonny Loretańskiej, aby poprzez widzialny znak ułatwić więź z Nią. Siostry loretanki czczą w szczególny sposób Maryję i szerzą Jej kult. Z Drukarni Loretańskiej w Warszawie-Rembertowie każdego miesiąca wychodzi „Różaniec” i wędruje do Polaków w Ojczyźnie i na świecie. Miesięcznik ten zdołał uratować, wzmocnić i pogłębić wiarę wielu osobom.

„Różańcowi” towarzyszy miesięcznik dla dzieci „Anioł Stróż”, miesięcznik dla rodzin „Tak rodzinie” oraz wiele książek religijnych. Podobną kopalnią Bożego słowa jest drukarnia i wydawnictwo sióstr loretanek w Pessano, w Baia Mare i Bracławiu.

Dom Generalny mieści się niezmiennie w miejscu ufundowanym przez Ojca Założyciela w Warszawie przy ul. Ks. I. Kłopotowskiego 18. Obecnie Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Loretańskiej posiada 21 domów, w tym 7 za granicą. Siostry loretanki otworzyły placówkę w Drohiczynie. Miejsce jest to istotne dla zgromadzenia, bowiem jest to ziemia Ojca Założyciela, który w lipcu 1866 r. został ochrzczony w obecnej katedrze drohiczyńskiej. Z Podlasia pochodzi też wiele sióstr loretanek. Najnowszym miejscem posługi misyjnej jest Tanzania.

Bardzo ważnym wydarzeniem dla zgromadzenia była beatyfikacja Założyciela ks. I. Kłopotowskiego, która odbyła się 19 czerwca 2005 r. w Warszawie. Siostry nieustannie odczuwają orędownictwo swego Ojca Założyciela, troskę o zgromadzenie i nowe powołania do wspólnoty loretańskiej.

Budowa klasztoru na Bródnie 1976-1978 S. Dorota w samochodzie z pracownikami

S. Hilariona z dziećmi, Warszawa 1974 r.

S. Ekonomka Andrzeja na budowie na Bródnie 1977

Mińsk Mazowiecki ( po 1956 a przed 1965 r.)

Żegiestów Matka Cherubina, s. Teresa, przeł. s. Chryzostoma Jakubczyk 1974

UDOSTĘPNIJ

Sign Up to Our Newsletter

Be the first to know the latest updates

[yikes-mailchimp form="1"]